Ptactwo domowe

Zauroczona Żurawim Stawem zaniedbałam moje ptactwo domowe. Okazuje się, że to bardzo niedobrze, choć nie wiem czy doglądając mogłabym coś poradzić na te różna ptasie sprawki. Mazurki zimują na miejscu, więc one i tak wybrały najlepsze kwatery.

Szpaki przyleciały już dawno i przez to także miały mieszkaniowe fory, 

a reszta? Pierwsza z pretensjami przyfrunęła pliszka.

- To jak to, to my pracowicie całe lato zbieramy muchy, gzy i ślepaki, żeby twoich koni nie gryzły a tu okazuje się, że nasze gniazdko zajęte.

- A kto śmiał?

- A szpaki, pełno ich, pełno, pełno pod każdą dachówką i nawet przy kominie gdzie zawsze mieszkałyśmy, a teraz będziemy zmuszone przenieść się na stodołę Marii, a tam są koty.

- Może warto ze szpakami porozmawiać?

I oto za dwa dni na dachu zapewne taka toczyła się rozmowa.

- To oburzające, zajęliście nasze mieszkanie, tak się nie robi, my tu zawsze mieszkałyśmy

- My też

- No, ale nie tam gdzie my, co mamy teraz zrobić?

- Aż mnie skręca, kiedy o tym myślę

- Ty szpak, a umiesz zrobić tak?

- Ale wymyśliła

Te kłótnie trwają do dziś, bo pliszki, mimo, że zamieszkały na wspomnianej stodole to jednak ciągle do mnie przylatują. Kolejny konflikt, choć o wiele łagodniejszy powstał pomiędzy dzwońcami i makolągwami. W zeszłym roku swoje pierwsze gniazdo makolągwy założyły w rosnącym w grupie jałowcu, ale w tym roku przyleciały trochę później i okazało się, że w jałowcu rosnącym tuż obok zaczęły budować gniazdo dzwońce. 

Makolągwy cichutko wystąpiły z żalem

- Bardzo nieładnie tak zajmować cudzą przestrzeń

- Przepraszam, ale my nie zajęliśmy waszego jałowca

- Ale my potrzebujemy trochę intymności

- To wybierzcie sobie jakiś inny krzew.

I wybrały, zaczęły budować gniazdo w kulistej tui, a ja będę musiała postawić jakiś płotek, żeby psów nie korciło tam zaglądać. A drugi płotek trzeba będzie postawić wokół daglezji, bo tam postanowił zamieszkać rudzik.

Jeden pod daglezją a drugi w chaszczach za stawem. Przyłapałam go na śniadaniu na trawie. 

Spłoszony umknął, a po chwili wyleciał, przysiadł na kołku i ćwierknął

- Nawet zjeść spokojnie nie można

Najciekawsze jest to, że mimo prawie całkowicie zajętej przez szpaki i mazurki przestrzeni dachowej, dały rade jeszcze coś znaleźć kopciuszki. Ale takie są spłoszone, że nie mogę w żaden sposób zrobić lepszego zdjęcia. 

W poniedziałek w czasie deszczu pod stołem schroniła się na chwilę pleszka, niestety nie wiem gdzie ma zamiar gniazdować. Splądrowana w ubiegłym roku przez wiewiórkę budka także pozostaje niezamieszkana chyba, że śpiewający nad nią trznadel ma jakieś zamiary.

Przynudza już od tygodnia, ale trznadle to tak zawsze, zakochane w swoim własnym śpiewie. Jakby mało było tego wszystkiego, bocian, który 6 kwietnia wpadł na trzy minutki, pojawił się jeszcze raz, trzy dni później i na tym koniec. 

Gniazdo stoi puste, nawet, jeśli teraz jakieś bociany je zasiedlą, to na wychowanie młodych jest już zbyt mało czasu. To pod domem, a na stawie …,

na stawie dzieje się, ale o tym następnym razem.