20 minut

Gągoły nie maja łatwego życia. Kiedy wczesną wiosną wrócą z zimowisk nic nie jest jeszcze przesądzone. Kilka samców zaleca się do jednej samicy kiwając głową na boki, wyciągając w górę szyję, rzucając głową do tyłu i wołając coś w rodzaju krikri. Ale przede wszystkim staczają ze sobą pojedynki. 

To, że samiec zdobędzie samicę nie oznacza wcale, że może przestać bać się konkurentów.  Te samce, które pozostały bez samicy ciągle będą czekać na okazję.  Na to, że pan mąż zajęty nurkowaniem po pokarm nie zauważy, że małżonka także nurkując nadto się oddaliła, albo i nie oddaliła, ale w tym czasie czyhający kawaler podpłynął zbyt blisko. Powody do awantury będą dopóty, dopóki pani gągołowa nie zniesie ostatniego jaja. A znosi ich zwykle od 5 do 19 i przecież nie wszystkie na raz. Przed wczoraj byłam nad Żurawim Stawem raptem 20 minut. W drodze złapał mnie lekki deszcz i pomyślałam, że ze zdjęć nic nie będzie, ale nie zrezygnowałam i pewnie dlatego trafiłam na to, o czym marzyłam od początku. Walka gągołów odbywała się półtora metra od brzegu i przez to jak była zapamiętała ptaki nawet nie zauważyły, że z emocji popsułam część maskowania czatowni, wychylając głowę by robić zdjęcia. Pan mąż pilnował małżonki wykrzykując, że ma się trzymać blisko, co chwila kazał zmieniać kierunek pływania, albo lecieć na drugi koniec stawu. A jak konkurentowi udało się dostać w to całe gągole zamieszanie to darł się i na małżonkę i na napastnika. Ona najpierw wykonywała mężowskie polecenia, pokazywała, że docenia jego starania, po chwili jednak zupełnie zgłupiała. Skończyło się to tym, że poszła po rozum do głowy, zaczęła, na tyle na ile to było możliwe wycofywać się, by wreszcie wylądować pod wierzbą. A panowie w tym czasie zajęli się sobą. Było na co popatrzeć.

W tak zwanym międzyczasie, jakby coś takiego mogło istnieć, tuż pod czatownię podpłynęły cyraneczki.

Nie mogłam uwierzyć, że w tak krótkim czasie mogłam tyle zobaczyć i jeszcze zrobić zdjęcia. Z reguły jest inaczej i tak właśnie było wczoraj. Siedziałam w czatowni 2 godziny, ale warto było. O tym, co udało mi się zobaczyć będzie w następnym poście.