Zbudowałam czatownię.

Sama osobiście. Koło 10.00 Spakowałam do plecaka niedużą piłę ogrodową, spory młot oraz sekator i jeszcze trochę różnych różności i poszłam nad staw. Żurawie poleciały na pole z owsem, dwa gągoły prały sie od czasu do czasu za żeremiem i nie zwracały na mnie uwagi i tylko czajki, chyba czajki nerwowo krzyczały, ale po chwili i one uznały, że nic się nie dzieje. Nawet nie przypuszczałam, że to będzie takie proste. Materiału było pod dostatkiem z jakiegoś dawnego trzebienia lasu. Przycięłam piłą i przy pomocy sekatora oskubałam z gałązek osiem palików, cztery wbiłam młotem w ziemię, pozostałe cztery przymocowałam na górę, wszystko obłożyłam stroiszem świerkowym i gotowe. Trochę tam wilgotno, ale za to blisko brzegu. Skończyłam, wstawiłam sprzęt i jak na zamówienie przyleciała para krzyżówek. Siadły trochę daleko.

Kaczka kwakała spoglądając w moją stronę, ale po chwili podobnie jak jej partner zajęła się toaletą. Kaczka się uspokoiła za to nad głową usiadła zięba i śpiewała jakby to było jedno jedyne drzewo na pustyni i jeszcze nawinął się kruk z tym swoim ciekawskim krótkim kra, kra, kra i właśnie, dlatego nie zrobiłam zdjęć. Chciałam, żeby myślały, że mnie tam nie ma. Kiedy ptaki ucichły, ja także po cichutku wycofałam się. Było południe, słońce cudnie grzało i ciepło obudziło rusałkę pawika.

Jutro, jeśli będzie pogoda jeszcze trochę umocnię konstrukcję, jeszcze utkam parę gałązek świerkowych, wstawię siedzisko i ... zobaczymy, jaka ze mnie Mata Hari.