Gniazdeczko

Zauważyłam ją w tym samym dniu, w którym kruk przyleciał nad mój dom na patrol. Zajęta obserwowaniem młodego dzwońca, który schronił się prawdopodobnie przed krukiem w brzozie i rozpaczliwie wołał rodziców, 

kątem oka dostrzegłam szarego ptaka przy stercie drewna. 

Kręcił się niespokojnie, odleciał na sosnę, 

potem gdzieś zniknął i nagle wychylił się zza drewna z siankiem w dziobie. 

O ho ho, będzie gniazdo, tylko gdzie, żeby nie czasem w tym drewnie, bo to łasiczka tu czasem pomieszkuje i lęg byłby z góry skazany na stracenie. Ptaszyna była coraz bardziej nerwowa, przysiadła na daszku i znowu gdzieś zniknęła. 

Po obejrzeniu zdjęć okazało się, że to muchołówka szara. Jakże się ucieszyłam, much ci u nas dostatek, para muchołówek będzie miała co jeść a my uwolnimy się od natrętów.  Postanowiłam więcej się tam nie kręcić, ale następnego dnia zajrzałam za drewutnię i znowu szary ptaszek siedział na sośnie. 

Gapowata jestem, co tu dużo mówić, bo ciągle nie mogłam wyśledzić gdzie to gniazdo jest. Obeszłam stertę drewna dookoła i nic, a coraz bardziej zdenerwowany ptak, próbował mnie stamtąd odciągnąć. Dopiero następnego dnia, gdy potrzebowałam węża do podlewania wyszło szydło z worka, a raczej na worek. Na drewutni od północnej strony wiszą różne przydasie, a wśród nich stara stelwaga przykryta workiem i to właśnie na niej muchołówki uwiły gniazdo. Czytałam, że potrafią wybierać miejsce dziwne i tak też zrobiły. Gniazdko było, ale puste. Weszłam na pieniek i zajrzałam, w środku były cztery brązowe jajeczka. Przerażona, że przeze mnie ptaki porzucą jaja, nie pobiegłam po aparat. Jeśli porzucą to zrobię zdjęcia za trzy dni, a jeśli nie to będę je oglądać z daleka aż się młode wyklują. 7 czerwca okazało się, że jednak siedzi na gnieździe, 

a dwa dni później trafiłam na taka oto scenkę. Ona, mimo, że stałam daleko, spłoszona moją obecnością przysiadła na słupku i wtedy nadleciał on.

- Maleńka zobacz, co dla ciebie złowiłem.

- Tłuściutki motyl? Oh, dziękuję, oskub szybko skrzydełka bo jestem głodna jak … sęp.

- Jedz i wracaj szybko do gniazdeczka, bo się nam jaja przeziębią.

Zjadła, wróciła i cierpliwie siedzi,

Szarego, małego samczyka trudno wypatrzeć pośród gromady mazurków, a szkoda bo potrafi chwytać owady w locie.  Pan muchołówek chyba specjalnie czeka kiedy w pobliżu nie ma nikogo i wtedy karmi małżonkę, bo to był tylko ten jeden raz kiedy udało mi się go zobaczyć. Jaja były w gnieździe 6 czerwca, muchołówka wysiaduje je do 15 dni, dziś jeszcze siedzi

ale za cztery dni już coś powinno się wykluć, a wtedy może uda mi zrobić zdjęcia maluchów.