Srocza nastolatka

Kilka dni temu siedziała na brzózce, a rodzice przynosili jej jedzenie do dzioba. 

Widać było, że już mają trochę dość. Mama z marsową miną oświadczyła,

- moja panno, czas przestać myśleć tylko o tym by stroić się w kolorowe piórka, czas żebyś sama zaczęła polować i zadbała o swoje bezpieczeństwo. Nauczyliśmy cię wszystkiego, co potrzebne do samodzielnego życia i uważam, że jesteś gotowa.

Nie bardzo się to podobało młodej sroczce, siedziała na gałązce i czekała na kolejną porcję jedzenia, a rodzice gdzieś z wierzbowych zarośli mówili

- nic z tego, musisz sama.

Wreszcie uczucie głodu zwyciężyło, wzięła sprawy w swoje skrzydła, sfrunęła na pastwisko

 i przyjrzawszy się trawie nie mogła uwierzyć, ile smakołyków można w niej znaleźć. 

Po kilku minutach przekonała się także jak nie łatwo je zdobyć. Jedzenie przynoszone przez rodziców nie uciekało i nie podskakiwało. Wystarczyło patrzeć na maminy dziób i gotowe, a teraz ile się trzeba nadreptać, napodskakiwać, napodlatywać, naszukać. 

Jednak nauki rodziców nie poszły w las i raz po raz w dziobie lądowała tłuściutka zielona żaba. 

O jednym tylko zapomniała, że człowieka trzeba się bać i uciekać na jego widok i tylko dzięki temu udało mi się zrobić jej te kilka zdjęć zupełnie z bliska. Urocza, beztroska srocza nastolatka.