Na skraju

Piątkowy poranek nie zapowiadał się najlepiej, kiedy jednak przed dziewiątą zaczęło się przejaśniać postanowiłam odwiedzić łabędzie na jeziorku przy Dąbrówce. Na skraju drogi pięknie zakwitła cykoria podróżnik, 

a resztki maków równie pięknie barwiły przydroże czerwienią. 

Na jeziorku wiatr podwiewał wielkie liście nenufarów i grążeli, a pani łabędziowa daleko, przy zachodnim brzegu opiekowała się trójką młodych, czwarte być może pływało gdzieś z boku z ojcem. 

Zanosiło się na deszcz, więc postanowiłam wracać, ale skrajem lasu, bo przecież tam zawsze można spotkać coś ciekawego. Nie zawiodłam się, gdy tylko wyszłam z lasu, zaraz za mną wyskoczyła zdezorientowana szumem wiatru sarna w pięknej letniej sukni. Stanęła, przyglądała mi się chwilę, po czym wielkimi susami wróciła między drzewa. 

Zdążyłam zrobić może trzy kroki, gdy bardzo blisko, z rosnących  przy przesiece starych sosen dało się słyszeć wołanie myszołowów, kijee, kijee, kijee. Były trzy, pewnie rodzice i jeden młody. Latały nade mną jakby chciały mnie przestraszyć. Albo martwiły się o młode, albo miały upatrzony jakiś łup, który przepłoszyłam im sprzed dzioba. Myszołowy są tu od dawna, krążą nad domem, czasem przylatują nad mój staw, często polują nad Krowim Stawkiem, lubią siadać na suchej brzozie przy drodze do Szynowa. Mimo, że znam tyle ich ulubionych miejsc, że wiosną widziałam, jak dojadały zgryzionego przez psy zająca, nigdy nie udało mi się zrobić im zdjęć z tak bliska. 

Jeśli niespodzianie można zobaczyć takie rzeczy, to po co wracać do domu prostą droga, kiedy można przejść skrajem wielkiego pola owsa, a nuż się trafi na gniazdo błotniaka łąkowego? Błotniaka nie było, ale gdy byłam w połowie pola usłyszałam coś, co zwykle można usłyszeć dopiero pod koniec września, żurawi klangor. Niewielkie liczące ok. 50 osobników stado leciało na zachód. Co to oznacza, co będzie z młodymi, które przecież jeszcze nie latają? 

Na koniec, pewnie, żeby mi wynagrodzić niepokój związany z odlotem żurawi, w łanie owsa pojawiła się nowiutka rusałka osetnik. Miło wiedzieć, że i one wróciły z Afryki, złożyły jaja i dochowały się nowego lipcowego pokolenia.