Kacze dzieci cz.I

Kiedy na Żurawim Stawie osiedlały sie coraz to nowe gatunki ptaków zaczęłam wyobrażać sobie jak to będzie, gdy z jaj wylęgną sie młode i wypłyną z rodzicami, by szukać jedzenia. Kładowy pogrom spowodował, że wszystko potoczyło się inaczej. Gągoły przyleciały jeszcze kilka razy, ale cyranki, cyraneczek, rożeńca i krakwy nigdy już nie widziałam. Uciekły też kurki wodne. Myślałam, że i kaczkom, które jeszcze 20 maja siedziały na gnieździe nie udało się, a jednak…. 

Trzy dni później zobaczyłam w szuwarach kaczkę wodząca dwa młode. 

Tylko dwa nowe życia na całe to bogactwo, które oglądałam wiosną. Natura ma jednak swoje sposoby, a kaczy ród okazał się najtwardszym gatunkiem, jeśli chodzi o przetrwanie. Po kolejnych dwóch dniach trzy kaczęta wyprowadziła inna kaczka. 

Uchowały się na wysepce, pod osłoną kolczastych gałęzi obumarłego głogu. 

Miałam szczęście obserwować jak mama uczy je ostrożności. Po całodziennym żerowaniu wokół stawu kacza rodzina wróciła na wyspę i przez dłuższy czas doprowadzała się do porządku. Dzieci od pierwszych dni były uczone by czyścić i natłuszczać puch i w ten sposób chronić się przed zimnem i utonięciem. 

Kacza mama miała nadzieję, że w tym dniu jej dzieci miały już dość atrakcji, ale dzieci jak to dzieci, chciały jeszcze. Co było robić rodzinka wypłynęła ponownie na staw 

i w tym momencie z nad lasu doleciało głośne kijee, kijee. Mama zawołała

- natychmiast wracamy,

Ale dzieci …,

- my nie chcemy, popływajmy jeszcze, dlaczego musimy wracać?

- bo myszołów nadlatuje, to nasz wróg, złapie któregoś z was, porwie, a ja umrę z rozpaczy.

Młode zaczęły wyciągać szyje, spoglądać w niebo, gdzie nikogo strasznego nie było widać, 

a ponieważ i głosu nie było słychać, mama pozwoliła wypłynąć. 

Ledwie jednak wychylili się zza osłony krzewu, myszołów znowu się odezwał i pani matka kazała wracać na brzeg, 

a niesforna dzieciarnia niby popłynęła za mama, ale po chwili zawróciła, chcąc na własne oczy zobaczyć potwora. 

Tego było już za wiele

- Chodźcie tu natychmiast i przytulcie się do mnie, bo inaczej was nie obronię,

- ale my tylko chcieliśmy zobaczyć jak on wygląda

- to patrzcie.

I wtedy nad staw wyleciały dwa dorosłe myszołowy.

Kaczęta chyba się przestraszyły, skruszone wyszły na brzeg i schowały się pod bezpieczne mamine skrzydła. 

Byłoby ich może i sześcioro, albo i więcej, ale kruki kradły jaja kilka razy, dobrze, że lisa w tym roku nie było. Przed żurawiami też nie można było się obronić. Kaczka wiedziała, że tak już jest ten świat urządzony, ale serce bolało, jak każdą matkę, kiedy giną jej dzieci. Kochała tę trójkę jak nikogo na świecie i bardzo chciała aby spokojnie dorosły. Potem już nic nie będzie od niej zależało. Wiedziała też, że nadchodzą ciężkie czasy, kaczęta będą coraz będzie samodzielne i trudniej będzie je upilnować. Już były pierwsze próby samodzielnego biegania po wodzie, a przecież są jeszcze takie malutkie i żeby mogła je obronić, wszystkie muszą być blisko niej, nie nadąży za każdym z osobna. 

Starała się bardzo i dzieci pięknie rosły.

W matczynym trudzie była osamotniona, bo kaczory i kaczki bez potomstwa zaczęły się pierzyć.

Kilka dni później na stawie nie było widać ani jednej kaczki, nie było też młodych,  tylko para perkozków uwijała się przy swoim gnieździe.

Gdzie sie podziały, czy coś się stało, czy myszołowy dopięły swego?

c.d.n.