Po nocnym deszczu

Po nocnym deszczu prawie nikomu nie chciało się wyściubiać dzióbka z kryjówki, nikomu oprócz kopciuszka, który jak zwykle przyleciał pod dom wziąć poranną kąpiel. 

Deszcz był niewielki i wszystkie rośliny najpierw chciwie piły, a potem zatrzymały na sobie ostatnie krople, by mieć choć mały zapas, bo kiedy spadnie następny deszcz nie wiadomo. Będąca w pełni kwitnienia lawenda aż tak bardzo za nim nie tęskniła, 

ale malwy były bardzo spragnione. 

Papierówka, najwcześniejsza z wszystkich odmian jabłek, na woskowej skórce zatrzymała maleńkie kropelki, 

podobnie świdośliwa. 

Na dojrzewających wiśniach i porzeczkach wisiały wielkie krople. 

Świdośliwa ma miękkie, granatowe, słodkie owoce i jest przysmakiem kosów, paszkotów, mazurków i różnej ptasiej drobnicy. Okazuje się, że lubi ją i dzięcioł zielony, którego niechcący wypłoszyłam, a on zamiast usiąść w jakimś dobrze oświetlonym miejscu, przysiadł na słupie w głębokim cieniu brzozy. 

Kiedy zza chmur wychyliło się słońce ptasie towarzystwo jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zaczęło przysiadać w różnych słonecznych miejscach by nieco osuszyć pióra i wreszcie zjeść śniadanie. Na belce przy pastwisku przegląd łąki robił młody kopciuszek(chyba), 

a na czubku małego świerka makolągwa.  

Po Dużej Łące przechadzała się kompletnie przemoczona żurawia rodzina. 

Nad stawem, na grubym sosnowym kikucie przyłapałam zamyślonego dzięciołka, może myślał, a może nasłuchiwał, bo po kilku filozoficznych minach i drobnych zabiegach higienicznych zszedł pod gałąź po jakieś sobie tylko wiadome zapasy. 

Ta sosna miała ogromne wzięcie, nieco wyżej polowała muchołówka 

i co chwila przylatywały modraszka

i czubatka, 

był też świergotek. 

Na tej samej sośnie szukał śniadania dzięcioł duży i znalazłszy szyszkę, poleciał z nią na kołek ogrodzeniowy. 

Na krańcu pastwiska przy lesie spotkałam panią kopciuszkową 

i młodego kopciuszka, 

a na miedzy przy krzaku czarnego bzu i w starych drzewach owocowych, blisko siebie rezydowały rodziny pokląskw i świergotków. 

To, co widać na zdjęciach to nie wszystko, na wiśni sąsiada była jeszcze kłótnia paszkota ze sroką, były tokujące skowronki nad łąką, były jaskółki, które latały za mną krok w krok wykorzystujące to, że idąc w wysokich trawach płoszę owady, były ciekawskie pierwiosnki i nieustannie czymś zainteresowane mazurki. Ale tempo ich poruszania było takie, że zdjęć nie dało się zrobić. Czy zawsze muszą być zdjęcia, fajnie jest tak po prostu przejść się rano po gospodarstwie i zobaczyć, co słychać w wielkim świecie małych ptaków.