Słoneczny podwieczór

We czwartek od rana światem rządził kapuśniaczek. Taki drobny deszczyk nie był w stanie powstrzymać wiosennych zapędów ptactwa, ale jednak trochę je przytłumił. Wszystko wróciło do normy dopiero pod wieczór, kiedy pokazało się ostre słońce. Dwa kaczory uznały jednak, że to zbyt późno, by żerować na krowim stawku i poleciały na nocleg do wsi. 

Kruk zadowolony z faktu, że przestało siąpić postanowił rozprostować kości i sprawdzić, co skłoniło do patrolowego lotu myszołowa. 

Koziołek zaniepokojony ptasimi głosami pędem zmieniał miejsce popasu, 

a i żuraw, choć z trudem, bo pod wiatr, przeniósł się na łąkę za lasem. 

Do przesady niebieskie niebo przeglądało się w bobrowym wodospadzie dziwiąc się, że ono odbija się tak zwyczajnie, a chmurki i trawy tworzą na spadającej wodzie esy floresy. 

Dopełniający się księżyc usadowił się w wierzbowych kotkach 

i przyglądał się parze czyży, która przeszukiwała olchowe szyszeczki i gawędziła przy tym cichutko, że gdy świeci słońce, to nawet północny wiatr nie wydaje się aż taki zimny i, że przyjemnie jest za jego sprawą pobujać się na gałązkach. 

Taki to był bardzo miły, słoneczny podwieczór.