Ciągle zimno

Rok temu w połowie marca żurawie już siedziały na gniazdach, a młodzież kręciła się po świeżo obsianych polach w poszukiwaniu jedzenia. W tym roku przyleciały dwa tygodnie wcześniej, a jednak dopiero teraz zaczęły wysiadywanie. Noce ciągle są mroźne i część ptaków wraca na nocleg do dużego lasu skąd rano słychać ich pierwsze nawoływania. Kiedy obudzą się na dobre przylatują na Maruńskie Łąki i odprawiają poranną toaletę. Potem rozlatują się, a to na górkę z widokiem na tory, albo na nie obsiane jeszcze pole pod lasem, na moją łąkę, na oziminę lub schodzą nad Łosie Rozlewisko i zaczyna się żerowanie, a w przerwach trąbienie i trąbienie. We czwartek podglądałam je na górce z widokiem na tory. 

Przy okazji trafiła mi się sarnia rodzinka, mama, tata i koziołki, jeden zeszłoroczny z ledwo zaznaczonym miejscem gdzie zjawi się poroże i drugi pewnie dwuletni.  

W piątek wybrałam się na bobrowiska za Dużą Kępą mając nadzieję, że bobry, chociaż czubek ogona pokażą. Bobry jednak wolały siedzieć w domu i nie ma się czemu dziwić. Było zimno, i szaro, słońce pokazywało się tylko na małe chwilki, a wiatr gnał chmury po niebie jak owczarek owce na hali, a jak mu się znudziły chmury, to podrywał zeszłoroczne liście i tańcował z nimi póki nie padły ze zmęczenia w jakichś zacisznych kącikach. Za to przy bobrowisku, nic sobie nie robiąc z szalonego wiatru stąpała dostojnie żurawia para. 

Wiadomo, że tam gdzie jest woda to łatwiej o ślimaka, żabę, a kawałek dalej na pełnej krecich kopców i mysich norek łące, można znaleźć coś konkretniejszego do jedzenia. Odtrąbiły moje pojawienie się, przemieściły pod ścianę starego lasu i tak się sobie nawzajem przyglądaliśmy, a kiedy znudziło się im patrzenie na mnie, odleciały. 

Wracając spotkałam zajętego budową gniazda srokosza. 

Jutro wiosna. Amerykanie twierdzą, że pierwsze trzy wiosenne noce będą jeszcze mroźne, ale z Wielkanocą przyjdzie ciepło. Mam nadzieje, że tak będzie, bo szpaki są tylko cztery, pliszek nie ma wcale, bocianów też, a gdzie makolągwy, rudziki, zięby. Złośliwa zima zawarłszy pakt z północnym wiatrem pokazuje na koniec pazurki a ja tak tęsknię za ziębowymi trelami w lesie i za graniem żab w stawie. Na dzisiejszy zachód słońca z nadzieją patrzyło stadko szczygłów, może już wkrótce…