Podlotem być

Wyglądał ja porzucony na drodze, lekko przypalony pączek. 

Ominęłam go sporym łukiem, wysiadłam z samochodu i powolutku zaczęłam podchodzić. 

Ani drgnął i milczał jak zaklęty. Kiedy byłam już całkiem blisko spytałam,

- co tu robisz pączusiu, wybrałeś się na wycieczkę, a rodzice wiedzą gdzie jesteś? 

I wtedy spojrzał na mnie i rozćwierkał się przepięknie, 

że wyglądał z gniazdeczka i wychylił się zbyt mocno i wypadł na gałęzie i był za słaby by podfrunąć z powrotem i postanowił jednak zobaczyć jak świat wygląda trochę dalej od gniazda i chyba się zgubił. I dalej, że siedział pod sosną i chyba rodzice go nie widzą, bo nie przylatują, a on jest głodny wiec wyszedł na drogę żeby go mogli zobaczyć.

- Nie możesz siedzieć tak na środku, bo cię tu samochód przejedzie, albo kot dopadnie. Zmykaj w trawy i wołaj, rodzice na pewno cię usłyszą i odnajdą. Popędzając go delikatnie, pomogłam skryć się pod sosnami i poszłam do domu. Po kilku minutach Gapa zaczęła podejrzanie wbiegać i wybiegać przez tarasowe drzwi jakby chciała mnie wyciągnąć na zewnątrz. Poszłam za nią i okazało się, że Pączuś pokonał w poprzek drogę, przecisnął się przez siatkę, żywopłot i zmęczony usiadł pod sosną żółtą i nawoływał. 

Całe szczęście, że nie uciekał, bo Gapa by mu nie przepuściła, a tak patrzyła tylko z ciekawością i nawet bez protestów pozwoliła się zamknąć w domu. Podeszłam do niego raz jeszcze, a on poderwał się i szybując pół metra nad ziemią przeleciał jakieś dwadzieścia metrów lądując na starej piwnicy. 

Tam go złapałam i posadziłam na starej sośnie, myślałam, że wyżej to bezpieczniej, ale on miał inne plany. Spadł na ziemię, i przez oczko w siatce przedostał się na druga stronę, a stamtąd przez drogę do rosnących przy starodrzewiu świerczyn gdzie w maju spotkałam dorosłego śpiewaka budującego gniazdo, ale i wyśpiewującego samca kosa.  

Tak to bywa na początku lata, budzi się w młodych duch przygody, rodzinny dom staje się zbyt ciasny i ruszają w piękny świat, a ten pokazuje nagle swoje drugie oblicze. Młody kosik w krótkim czasie mógł zginąć pod kołami samochodu, zostać zjedzony przez psa lub porwany w niewolę przez człowieka. Miał szczęście, wrócił bezpiecznie do domu i coś mi mówi, że jeszcze z tydzień albo dwa chętnie pobędzie dzieckiem.