Kąpielowy amok

Tak jest od czasu jak postanowiły założyć rodzinę. Kiedy się nie pójdzie, na Żurawim Stawie pływa pełno ich piór. Czyszczą to swoje odzienie kilka razy dziennie i resztki rozrzucają gdzie popadnie. Kiedy dzisiaj tam dotarłam pasły się przy trzcinach. 

Są dość czujne, zauważyły ruch pod świerkiem i popłynęły w okolice gniazda. Z gałęzi obok z jakimś dziwnym lamentem wychyliła się sójka, przeleciała na złamaną sosnę, chwile popatrzyła i poleciała do lasu. 

W szuwarach został tylko perkozek. Tkwił w półdrzemce od czasu do czasu ziewając i rzucając okiem na gniazdo, na którym od kilku dni siedzi jego małżonka. 

Łabędzie kręciły się po stawie i gdy zbliżyły się do gałęzi, pod którymi siedziała pani perkozkowa, jego samego ogarnęła nagła cholera. Pokrzykiwał, przepływał szybko z miejsca na miejsce, podlatywał, 

ale co może zrobić taki maluszek masie 12 kilogramów pokrytej 25 tysiącami piór. Zatrzymał się na środku i czekał na rozwój wypadków. 

Łabędzie zaczęły toaletę, kiedy zobaczyłam te synchroniczne ruchy domyśliłam się, co będzie za chwilę i miałam rację. 

Wszystko trwało znacznie krócej niż poprzednio i nie ma sensu ponownie o tym opowiadać. W końcu to kaczkowate i amory będą trwały tak długo dopóki nie zostanie zniesione ostatnie jajo. Podczas miłosnych łabędzich uniesień pani perkozkowi siedziała spokojnie na gnieździe, 

naraz, w pospiechu przykryła jaja roślinami i podpłynęła do małżonka. 

Nikt by tego nie wytrzymał. Wszystkie kaczki przeniosły się na drugą stronę stawu i tylko te dwa maluch siedziały na wodzie pod wierzbowymi kikutami i z przerażeniem patrzyły na to, co wyprawiały łabędzie. A te dostały kąpielowego amoku. Nurkowały raz po raz, tłukły potężnymi skrzydłami o wodę, potrząsały ogonami, natłuszczały pióra i powtarzały wszystko od nowa, jeszcze raz i jeszcze raz by wreszcie podnieść się i rozkładając skrzydła pozbyć się wody, która przez te ich szaleństwa maleńkimi kroplami przyczepiła się do piór. 

Nagle zaczął padać deszcz i wszystko ucichło. Kiedy wyszłam z lasu było prawie południe, nad łąkami świeciło słońce, motyle obudzone upałem (+25) latały stadami. Zorzynki, cytrynki, pawiki, pokrzywniki, była też jedna dostojka i dawno niewidziana rusałka żałobnik, czyli wkrótce odbędzie się osobna wyprawa na motyle. Wlokłam się w tym upale noga za nogą, tyle atrakcji a jednak czułam niedosyt, bo to przecież wiosna, a ja nie złowiłam niczego nowego.  Podniosłam na chwile głowę i na czubku świerka zobaczyłam pokląskwę, pierwszą w tym roku. 

Od wczoraj słyszę kukułkę, jeszcze tylko kobuz, orlik, trzmielojad, jeszcze słowik, wilga, i będzie komplet. Tak szybko się ta wiosna wypełniła.