Słodko gorzki

Koło czwartej nad ranem obudziła mnie kukułka.  Wiadomo, że szczęście ma ten, kto słysząc kukanie będzie ma przy sobie pieniądze. Nie mam zwyczaju spać z kasa, ale ponieważ śniły mi się czaple pomyślałam, że dzisiaj będę miała szczęście i że właśnie czaple przylecą na Żurawi Staw. Szczęście zaczęło się od dzików. 

Skąd dziki wracały? - Z nocnej wracały wycieczki. Łupy bogate niosły w brzuchach i w sercach. Udało się, bowiem najeść i przeżyć. To nie pierwsza wyprawa na Żurawi Staw w tym tygodniu. W miniony piątek dochodziły stamtąd odgłosy pracy machiny ścinającej drzewa i w sobotę poszłam zobaczyć jak się sprawy mają. Droga do stawu usłana pniami ściętych sosen, połamanymi gałęziami. Para łabędzi, które pokazywałam w poprzednich postach uciekła. Został tylko ten trzeci, młody samiec. 

Jedna sosna tak umiejętnie spuszczona, że przewróciła się w trzciny kilka metrów od żurawiego gniazda.  Żurawie jednak okazały się odporne na ludzką głupotę, zostały i mam nadzieję wkrótce zobaczyć młode.

Perkozkowe gniazdo nie było ruszone, ale puste. Tak było w sobotę. A dziś? Żurawi Staw witał mnie szalonym jazgotem setek żab, 

a południowy wiatr dodawał do tego odgłosy z krajowej E-16. Łabędź odleciał, ale perkozki wróciły i samiczka siedzi na gnieździe.  

Jeśli ptaki znoszą te koszmarne warunki, ja też mogę i mogę się cieszyć tym, co widzę. Słońce z wolna zaczynało harcować w szuwarach. 

Żuraw zostawił samicę na gnieździe i poleciał na łąki, 

krzyżówki zjadłszy śniadanie w barze za wyspą przeniosły się w już dobrze nasłonecznioną część stawu, 

a do mnie podpłynęły krakwy. 

Nie pierwszy raz byłam świadkiem ich amorów, wiec mimo tego całego bałaganu, chyba w tym roku wyprowadzą tu młode. 

Jeszcze przed szóstą wjechały do lasu maszyny by kontynuować dzieło zniszczenia, tego było dla mnie za wiele. W drodze powrotnej spotkałam rodzinkę kosów, która w brzozowym młodniku wychowała czwórkę młodych. Samczyk wabił mnie za sobą, a kosie podloty, już całkiem dobrze radzące sobie z lataniem wróciły w okolice gniazda. 

Na łące w świętym spokoju pasła się dorosła sarna, a po chwili dołączyła do niej nieco zaspana pewnie zeszłoroczna córka. 

Mogłam je spokojnie podejść, ale przecież wkrótce zaczną się wykoty, a od niedzieli na łąkach pojawią się kolekcjonerzy koziołkowego poroża, wiec niech zwierzaki mają jeszcze kilka dni spokoju. Taki to był ten dzisiejszy poranek, można powiedzieć słodko gorzki.