Atrakcyjny poranek

Żurki Kazio i Ziuta były dotąd jedynymi dużymi ptakami mieszkającymi na Żurawim Stawie, ale tej wiosny postanowiły tu zamieszkać łabędzie. Nadanie imion znacznie ułatwi mi opowiadanie, wiec łabędzią parę nazwałam niezbyt wyszukanie Leda i Zeus. Łabędzie podobno dobierają się w pary na całe życie, a tu są dwie samice, obie siedzą na gniazdach i obiema opiekuje się jeden samiec. Dlaczego? To już są tajemnice ptasiego życia. Ta druga szybciej siadła na jajach i gdy żurawie tydzień temu kręciły się w pobliżu jej gniazda, a ona wzywała pomocy, Zeus to zignorował. Dzisiaj na Żurawim Stawie było inaczej. Kiedy tam dotarłam, Kaziowie spacerowali spokojnie pod lasem, a Leda i Zeus pływały w pobliżu swojego gniazda. Na stawie była też para gągołów, kilka krzyżówek i samiec cyraneczki. Kaziowie zeszli spod lasu nad staw i żerowali przy brzegu, a gdy Zeus odpłynął trochę dalej oboje dość szybko zbliżyli się do siedzącej na gnieździe Ledy. 

Nagle Kaziu, jak to ma w zwyczaju, zaczął taniec. Ziuta trzymała się trochę z boku, podjadała, a on szalał. 

Sytuacja rozwijała się z sekundy na sekundę dość paskudnie, wyglądało na to, że Kaziowie postanowili przepędzić Ledę z gniazda. 

Ziuta podeszła całkiem blisko i bezczelnie sugerowała Ledzie, że ma spływać. Ta położyła się na gnieździe i syczała,

- po moim trupie.

Ziuta dalej łaziła Ledzie niemal po głowie i mówiła,

- już zaraz to piękne gniazdo będzie moje

A Kaziu tańczył,

jednak zauważywszy wracającego Zeusa, podszedł do brzegu kępy i wołał,

- no co, no co, startujesz?

Tamten nastroszył pióra i zbliżał się coraz szybciej, a kiedy wdrapał się na kępę Kaziu dostał szału. Podskokom, prężeniu muskułów i napinaniu barów nie było końca, 

ale kiedy zobaczył, że Ziuta jednak zrezygnowała, a Zeus się nie przestraszył, cofnął się kilka kroków i powiedział,

- ech Zeus, ty to ani na żartach się nie znasz, ani poszaleć nie umiesz.

I oboje, Ziuta statecznie i spokojnie, a Kaziu wciąż jeszcze bardzo tanecznym krokiem wrócili na brzeg. 

Zeus podszedł do małżonki, usadowi się miedzy nią a żurawiami i powiedział

- nie bój się, już po wszystkim

Kaziowie pomaszerowali brzegiem w kierunku żeremia gdzie na gnieździe siedziała druga łabędzica. Po drodze Ziuta robiła mężowi wyrzuty, że nie potrafi zbudować gniazda i gdy dotarli do żeremia, zniesmaczona całą sytuacją zabrała się za porządkowanie piór. Kaziu natomiast, nie wiem może dla uspokojenia nerwów, albo żeby jej pokazać, że jednak potrafi, jak szalony rozpoczął budowę własnego gniazda. Zbierał, gałązki, patyki, zbutwiałe trawy i przerzucał je dziobem w jedno miejsce. Zapału starczyło mu jednak tylko na dziesięć minut. 

Potem popatrzył na małżonkę, jeszcze chwilę potańczył i nie znajdując u niej zrozumienia, także zabrał się za toaletę. 

Zeus upewniwszy się, że drugiej samicy nic nie grozi wrócił do Ledy i wtedy okazało się, że wbrew temu co mówił Kazio, potrafi zaszaleć. Nagle, tłukąc łapami o wodę i machając skrzydłami zaczął pędzić prosto na mnie.

Wyhamował w ostatniej chwili, tak, że w aparacie ostrości zabrakło i spojrzawszy mi w oczy zapytał

- i co powiesz?

Jedno tylko przyszło mi do głowy

- jesteś boski Zeusie, jesteś boski.

Ponieważ podobno przypadek nie istnieje, wiec całe to zdarzenie zawdzięczam żabom moczarowym, dla których właśnie dzisiaj wybrałam się na Żurawi Staw, niestety, nie pokazały się, jak dla nich to był nazbyt atrakcyjny poranek.