Łabędzia miłość

Wiedziały, że to właśnie jest ten dzień, że to coś, co narastało w nich od kilku tygodni dojrzało.  Rozglądały się po stawie szukając odpowiedniego miejsca. Rozpraszał je chichot i nieustanne przemieszczanie się perkozków. 

Popłynęły za nimi by sprawdzić, co też smakowitego znalazły te krzykliwe maluchy przy zachodnim brzegu. Najpierw uważnie przyglądały się wodzie, a potem zmusiły perkozki do odpłynięcia i same zaczęły żerować. 

Po chwili w pobliżu wysepki zobaczyły nurkujące krakwy i popłynęły tam zmuszając i je do zmiany żerowiska.

Zostały same i wtedy, zamiast zabrać się za jedzenie rozpoczęły toaletę.  To nie była zwykła pielęgnacja, był w tym jakiś taneczny rytm, jakby specjalny rytuał przygotowujący je do tego, co miało się stać. To na przemian, to razem zanurzały dzioby w wodzie i namaszczały pióra, zginały szyje i odwracały głowy. 

Potem ona raz i drugi położyła dziób na wodzie, on zgiął mocno szyję jakby chciał jej zajrzeć głęboko w oczy.  

Po chwili on tuż przed nią zanurzył głowę pod wodą a następnie ona zrobiła to samo, a on wsunął się na jej grzbiet, czubkiem dzioba chwycił piórka na jej głowie i trwały tak kilka sekund.  Cały czas przytulone do siebie zaczęły powoli wyciągać w górę szyje by w tym ostatnim najważniejszy momencie wydać niezwykły krzyk spełnienia. Jezioro zadrżało, zadrżało powietrze i las dookoła a one obróciły się do siebie piersiami, by poczuć bicie wzruszonych miłosnym aktem serc, jeszcze złączyły skronie by poczuć pulsujące tętna. Ostatnie czułe gesty, zapewnienia o miłości, wierności i o tym jak było cudownie przedłużały szczęśliwą chwilę. 

Wiedział Zeus co robi uwodząc Ledę pod postacią łabędzia i tym samym ofiarując jej najczulszą, najbardziej namiętną i najpiękniejszą miłość na świecie. 

Jak po burzy przychodzi spokój tak i po łabędzim szaleństwie przyszedł czas na prozę życia. Oboje wrócili do pielęgnacji piór, ona w wodzie on na brzegu wysepki, a gdy i ona podpłynęła do wyspy on zabrał się za przygotowanie budulca na gniazdo. 

Wkrótce dojrzeją owoce ich miłości i wychowaniu dzieci zostanie podporządkowane życie łabędziej pary. A, na kolejny magiczny miłosny krzyk łabędzi niemych trzeba poczekać do następnej wiosny.