Gągołowe amory

Chodziłam nad to jezioro latem, woda przy powierzchni szybko się nagrzewała i sezon rozpoczynałam zwykle koło połowy maja. Jedynym ptakiem wodnym, którego tam spotykałam była czapla siwa. Brodziła w ciągu dnia po południowym brzegu, a kiedy podpływałam zbyt blisko niespiesznie odlatywała. Myślałam, że jesienią, zimą i wczesną wiosną nikt na to jezioro nie zagląda. Jest głębokie, jak zamarznie to lód bardzo długo się trzyma. Tak też było i dzisiaj, lodowa pokrywa przyprószona nocnym śniegiem pięknie kontrastowała ze złotą trzciną i wodą, w której odbijało się błękitne niebo. Już miałam skręcić do lasu, gdy w ucho wpadło mi nie znajome kwaknięcie. Na wodzie pływało kilkanaście gągołów.

 

Niektóre trzymały się blisko krawędzi lodu, a część pływała przy północnym brzegu w pobliżu trzcin. Miałam iść nad Pisę, ale gągoły kusiły, jednak postanowiłam trzymać się planu. Chciałam tylko sprawdzić jak wysoka jest woda i czy niewielki ols już jest zalany. Pisa była niemal pełna, 

jeśli poziom wody podniesie się o jakieś trzydzieści centymetrów, to wokół rzeki powstaną piękne i niezwykle atrakcyjne dla ptaków rozlewiska. Na łąkach i na wodzie cisza, już miałam wracać do gągołów, gdy zza lasu nadleciała para żurawi. Niestety, zobaczyły mnie i zawróciły. 

Nic to, w międzyczasie powzięłam plan podejść gągoły z drugiej strony jeziora i to był bardzo dobry plan. Jezioro wyglądało pięknie.

Usiadłam między drzewami obwieszonymi ubiegłorocznym chmielem i przykryta siatką stałam się prawie niewidoczna. Prawie, bo niby zajęte sobą od czasu do czasu spoglądały prosto w obiektyw. Jednak słońce przypomniało gągołom, że krew nie woda i oto stałam się świadkiem zalotów i kaczej miłości. Jeden samiec i dwie samiczki odłączyły się od stada i popłynęły w moją stronę. 

Kaczor trochę się zastanawiał i po chwili razem z jedną wybranka podpłynął jeszcze bliżej i zaczęła się gągołowa miłosna gra. 

Najpierw on prężył się przed ukochaną, a ona kładła ulegle dziób na wodzie. Potem umył brzuszek i ząbki, jeszcze raz pokazał, że jest najpiękniejszym kaczorem na całym jeziorze i przeszedł do sedna. Chwyciwszy dziobem piórka na głowie wybranki zatoczył nią koło wokół własnej osi i było po wszystkim. Odpłynął kawałeczek otrzepał piórka, oboje chwilkę pomyśleli o tym, co się stało i zabrali się za jedzenie. 

Taka to ta kacza miłość, niby prosta a jednak co roku tak samo gorąca i tak samo pięknie spełniana.