Podrap mnie mamo

Upał, komary, kleszcze i jelenie muchy tak samo dokuczają ludziom jak zwierzętom. A kiedy przychodzi przełamanie pogody z północnego wyżu na niezdecydowany południowy niż i robi się gorąco, duszno i parno każdy szuka ratunku jak umie. Człowiek nosi się na długi rękaw, psika preparatami od owadów, chowa w cieniu a zwierzaki zażywają kąpieli błotnych, wycierają się o pnie drzew, przeciskają przez leśne gąszcze.  Zdarzyło mi się kilka dni temu natknąć na dziczą rodzinkę. 

Najpierw z leśnego rowu wydostała się dostojna locha i skierowała do grubego świerka, który od dawna pokoleniom dzików przynosił ulgę w upalne dni.

Zaczęła się wycierać o pień, najpierw pysk potem uszy i gdy doszła do karku z krzaków obok wyszły dwa młode dziczki i wzorem matki zaczęły czochranie każdy przy swoim drzewie. 

Ona robiła to umiejętnie, metodycznie, środek korpusu, zad, nasada ogona, a młode starały się wiernie ją naśladować. 

Kiedy locha zaczęła pielęgnować swoją druga stronę pojawiły się dwa nieco mniejsze maluchy.  

Jeden spytał,

- mamo, co robisz?

- Czochram się,

- a co to znaczy?

- Drapię się dziecino, bo swędzą mnie miejsca gdzie pogryzły mnie komary.

- och mamusiu mnie też swędzą.

- To rób tak jak ja,

- ale ja nie umiem, ty mnie podrap
i położył się na ziemi, a ona podeszła i pyskiem kulała go z jednej strony na drugą, a w powietrzu śmigały jego małe raciczki. 

Gdy chciała przestać mały wołał,

- jeszcze mamo, jeszcze. Po chwili podszedł drugi maluch i powiedział,

- ja też tak chcę, podrap mnie, podrap.

Więc i jego kulała, a kiedy natarczywie domagał się więcej i więcej wsunęła pysk pod jego mały brzuszek i podrzuciła go w górę na dobry metr. 

Mały kwiknął z uciechy i całe towarzystwo skubiąc jakieś ziółka udało się w głąb świerczyny do wielkiego chłodnego babrzyska by tam przetrwać najgorszy upał.  

Kolejny raz nie udało mi się zrobić dobrych zdjęć, ale też kolejny raz miałam niezwykłe szczęście oglądać maleńki fragment prawdziwego życia dziczej rodziny, życia, które w tej zasadniczej części tak mało różni się od naszego, a tak niewiele jest warte dla niektórych z nas. Szkoda!