sobota, 23 stycznia 2016

Złodziejaszek

Wiem, że łatwo nie będzie, ale samo też nie przyjdzie i jeśli nie będę się starała  teraz, to potem, kiedy zejdzie śnieg może być jeszcze trudniej. Chodzi oczywiście o zmarnowaną szansę sfotografowania bielika. Próbowałam wczoraj, słyszałam go, ale niestety przyleciały tylko sójki. Z okiem przyklejonym do wizjera aparatu prawie przegapiłam sarny szukające jedzenia na łące pod lasem. Po opublikowaniu posta, czujne oczy Bagiennego i Leśnego rozpoznały na zdjęciach łanie. Łatwo nie będzie.



Zmarzłam, zostawiłam sójkom kurze porcje i wróciłam do domu. Dzisiaj rano było piękne słońce, ale też rekord tej zimy -21 stopni. Kiedy się troszkę ociepliło spakowałam sprzęt i poszłam. Amerykańskie prognozy wieszczą, że to był ostatni mroźny dzień tej zimy, od jutra będzie niemal ciągle powyżej zera, ale często będzie padał śnieg i deszcz, więc jest nadzieja, że jeziora, rzeki, rozlewiska, wszelkiej maści stawy i oczka wodne napełnią się wodą. Kiedy dotarłam na miejsce było pół do jedenastej. Wczorajszych kur oczywiście nie było, ale nie było też śladów wielkich skrzydeł, więc nie przyleciał. Rozłożyłam zanętę w tym samym miejscu i po chwili pojawiły się, a jakże sójki. 


W porywach było ich nawet osiem. Sójki to piękne ptaki, ale tęsknoty za bielikiem nie ukoją, choć te ich przepychanki, a nawet krótkie walki, podczas których słychać było trzask dziobów zaowocują oddzielnym opowiadaniem. Nagle wstąpiła we mnie nadzieja, bo oto całe stadko poderwało się i uciekło, ale na śniegu usiadł nie bielik, a myszołów. 


On także spojrzawszy mi w oczy odfrunął i wtedy pomyślałam, że chyba zbyt blisko czatowni kładę te porcje rosołowe. Drapieżne ptaki są niebywale bystre i ostrożne. Sójki wróciły do jedzenia i pojedynków, a mnie znowu zaczynały marznąć ręce i wtedy sójki znowu się rozpierzchły a w wizjerze zobaczyłam lisa. Nie wiem skąd przyszedł, ale błyskawicznie chwycił w pysk największy kawałek i chytrym oczkiem spoglądał na resztę.  


Zmartwiona sójka przysiadła kilka metrów dalej i patrząc na to, co wyprawia rudy mruczała
- a mogłam jeść szybciej, mogłam mogłam.



Lis chwycił i drugi kawałek i już miał się zabrać za trzeci, ale chyba usłyszał trzask migawki, popatrzyliśmy sobie w oczy, odwrócił się, jeszcze próbował wszystko jakoś pomieścić w pysku, ale ostatecznie z jednym tylko kawałkiem pognał do lasu. 







Uznałam, że na dzisiaj zimna i emocji mam dość. Bielik musi poczekać. Sójki znowu zabrały się do jedzenia, ale nie wszystkie. Jedna, która na początku oderwała duży kawałek i jadła go z boku, teraz syta usiadła sobie na badylu i zajęła się myśleniem, może o tym, co jest pod śniegiem, 


albo o tym czy jutro w tym miejscu także będzie łatwo się najeść, 


a może o tym, że dzisiaj mimo mrozu, wizyty myszołowa i rabunku lisa świat był wyjątkowo piękny. 


24 komentarze:

  1. Sójki są piękne :-). Ja dziś na wyprawie tylko dzięcioła widziałam w miejscu, w którym spotkałam go już kiedyś. Poza tym ani saren nie było, ani żadnego innego zwierza leśno-polnego.
    Bielika na pewno spotkasz, mocno trzymam kciuki. Z wielką przyjemnością go na zdjęciach obejrzę :-).
    U mnie za to dziś całkiem znośna temperatura była, słońce nagrzało powietrze na tyle, że dało się wytrzymać nawet bez rękawiczek.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję! Tak ogólnie to u nas też w lesie cisza, ale jak usiądziesz i czekasz, to zawsze coś wyjdzie, nawet leśne kosy mnie podeszły, jednak bezruch jest nie do wytrzymania. Z drugiej strony gdyby nie szukanie bielika, nie widziałabym ani myszaka, ani lisa, ani tego że sójki są takie fotogeniczne, te pod domem to co innego. I to wszystko 55-300.

      Usuń
    2. Dziś wystosowałam maila do Olympusa w sprawie testów teleobiektywu. Mam nadzieję, że tym razem się uda. A w międzyczasie poluję na Rubinara 300mm i jeśli sprzedający się nie rozmyśli, to już w lutym będą obwarzanki :-).

      Usuń
    3. Gratuluję, widziałam ostatnio jakieś promocje tutaj Olympusa (http://partner.olympus.pl/goraca-oferta-olympus-na-chlodne-dni-az-do-650-zl-wraca-na-konto/) Ja też mam obiecaną pożyczkę Rubinara, ale 500mm, podobno piękne obwarzanki robi. Kupiłam też wreszcie porzadny statyw z głowicą i jest ogromna różnica w ostrości.

      Usuń
  2. Piękny, piękny i jeszcze raz piękny ten post. Ależ cudne kadry. Lisek - the best, a i sójka cudna. Zresztą wszystko piękne !!! Mojego męża także zachwyciły te zdjęcia.
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Wam obojgu! Dziś było wyjątkowo piękne słońce i cały czas jest nisko, więc ładnie oświetlało. Pozdrawiam!

      Usuń
  3. Bardzo piękny ten lisek. Pojadł mięska i być może dzięki temu jakieś zwierzątko nie zostało jego łupem :-)
    Ale że minus 21? W mieście tylko minus 13 było...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję! Lisek, nie wykluczone, że i wczoraj się pożywił, bo przyszedł jak po swoje. Komiczne to było :)) U nas pod domem było -15, a we wsi (jechaliśmy na zakupy) -18 , a w Barczewie -21 i potem wracaliśmy przez las i ciagle -21 nawet o 9.00.

      Usuń
  4. Jak Ci zazdroszcze takich spotkan! piekne zdjecia i jakie swiatlo, snieg i slonce daje cudne oswietlenie. pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To są zalety zimowego słońca i zasiadki w czatowni. Sama zasiadka podczas mrozu to jednak koszmar, spacer byłby cudowny, ale śnieg tak skrzypi, że nawet ptaki chowają się w czubki drzew. Dziękuje i pozdrawiam.

      Usuń
  5. Świetny ten lis i w ogóle czatownia pracuje Ci pełną parą. Ja, nie sądzę wprawdzie, że na zawsze, ale rozstałem się z czatowniami. Zrobiły się nadmiernie popularne i ilość wprowadzanych zwierzętom sterydów i antybiotyków zaczyna mnie martwić. W każdym bądź razie postanowiłem że jedyne co będę wykładał, to naturalny pokarm. Czekam więc na ofiarę asfaltową lub paprochy od myśliwych.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki! Czatownia jest na skraju rozpadu, ale jeśli chodzi o skuteczność jest rewelacyjna. Nie pomyślałam o cholernych sterydach, sama prawie nie jadam mięsa, a już kur w szczególności ze względu na wspomniane i antybiotyki. Musze poprosić znajomego, tylko, że w to zimno nie chce mu się pakować patrochów do wora, a na suszoną kukurydzę bielik nie przyleci.

      Usuń
  6. Świetne zdjęcia! Najbardziej podoba mi się lis. Poza tym sójka, a tak w ogóle to przepiękny śnieg!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję! Śnieg rzeczywiście piękny na całym stawie poza miejscem stołówkowym, bo tam po dwóch dniach było już nieźle wydeptane. Szkoda, że lis z tym całym prowiantem w pysku, ale nie widziałam go wcześniej.

      Usuń
  7. Pięknie, pięknie :-) A długo tak czatowałaś??

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzieki, dzięki! :)) Do granic mojej wytrzymałości przy -8 czyli 2 godziny.

      Usuń
  8. Czyli tylko ja nie mam fajnych zdjęć z zimowych czatowni. Paweł Figlant, gŁoś, a teraz Pani. Świetny kradziej i myszak też świetny i sójki. Ech, i gdzie tu sprawiedliwość:) PS. Czy na pierwszych zdjęciach, to na 100% sarny? Trochę mi to łanie przypomina.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak bym miała TAAAKIE wąsatki to bym na brak szczęścia nie narzekała. Żałuję, że lis mnie zaskoczył już z całą tą kurowizną w pysku, myszak byłby super gdybym nie skróciła obiektywu na sójcze wojny, a sójki to to, że nareszcie czegoś się nauczyłam + porządny statyw :)) Leśny nie protestował, bo mnie się też wydawało, że trochę długi pyszczek, ale to było jakieś 180 m, więc nie wiem.

      Usuń
    2. zdecydowanie łanie - Bagienny ma rację:) Przepraszam, przyznaję, że nie poświęciłem im uwagi, lis mnie zainteresował, a szczególnie fragmenty flory, które ma zintegrowane z ogonem :)

      Usuń
    3. No to znowu mi żal, bo przodem szły jeszcze dwie sztuki, ale kiedy zwróciłam na nie uwagę były mocno schowane za krzakami, a kto wie co na głowie miały. Dzięki!

      Usuń
  9. Tyle pięknych zdjęć,ten lisek,sójki,cudownie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Modraszka, cieszę się z Twojej wizyty i miło mi, że zdjęcia się podobają. Pozdrawiam!

      Usuń
  10. Wspaniałe zdjęcia, myszak świetnie wyszedł i sójki piękne. Lis ma jakiś coś na zadzie nad ogonem, ciekawe gdzie się szlajał. Fajne kadry ale faktycznie szkoda że go tylko z mięchem widać. Podziwiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję! Podejrzewam, że lis siedział obok mnie pod świerkiem, stąd patyczki i liście w ogonie, ale ja skoncentrowałam się na sójkach i zobaczyłam go już z mięchem, a potem to już było tylko gorzej. Może jeszcze kiedyś się trafi tylko, że śniegu już nie ma, a to rude futro tak ładnie na śniegu wyglądało. Miło, że zajrzałaś i, że Ci się podobało.

      Usuń