Słońce jeszcze takie ciepłe

Kiedy przychodzą chłody zbierają się w większe stada i przemierzają korony drzew i krzewów w poszukiwaniu jedzenia. 

Śpieszą się by przed nastaniem zmierzchu porządnie się najeść i dzięki temu przetrzymać nocny chłód. Kiedy zimno jest bardzo dokuczliwe noc spędzają siedząc w rządku na gałęzi i przytulając się do siebie. Tak sobie myślę, że wcale mi nie zależy by trafić na taki obrazek, byleby tylko raniuszki nie marzły. Wczorajszego popołudnia spotkałam je na miedzy za Dużą Łąką. Uważnie przeglądały korę drzew, liście i trawy pod krzewami i gawędziły zadowolone, że jedzenia jest dużo, że słońce jest jeszcze takie ciepłe. Zajęte wyszukiwaniem, muszek, larw i owadzich jaj pozwalały podejść blisko, by po chwili zniknąć w gęstwinie, albo z ostrzegawczym terkotem pofrunąć na wysoką gałąź, a potem wrócić i przyglądać mi się malutkimi, błyszczącymi jak czarne paciorki oczami. 

Nagle, gdy na dębie pojawiła się sójka 

postanowiły poszukać spokojniejszego, bardziej zasobnego w jedzenie miejsca i jeden po drugim nawołując się wzajemnie odleciały. 

A na łące zachodzące słońce bawiło się spoglądaniem na świat przez wyzłocone jesienią i nocnymi mrozami klonowe liście. 

Mało tych liści, może ciepło jeszcze wróci, w końcu nie było jeszcze babiego lata.