Obrazki z kwiczołami

Są takie dni, kiedy boją się trochę mniej. Zajęte jedzeniem i gawędzeniem pozwalają podejść na kilka metrów. Wtedy można zobaczyć piórka, pazurki, oko, można posłuchać, o czym rozmawiają. Tak było wczoraj, kiedy stado żerowało pośród starych drzew na miedzy, między łąkami. 

Ale w taki dzień jak dzisiaj, słoneczny, wietrzny i mroźny, były nerwowe. Podglądałam je w głogowym gaju w południowej części Maruńskich Łąk. Ciągle zmieniały miejsce, z byle powodu podrywały się w powietrze, zataczały duże koło i zamiast wrócić na to samo drzewo, siadało daleko na brzozie albo leciały do lasu i trzeba było długo czekać na ich powrót do głogowego gaju. A kiedy już wróciły znowu siadały daleko, starając się ukryć za gałązkami i błyszczącymi czerwonymi koralikami, co chwila powtarzając,

- tylko nie podchodź, widzimy każdy twój ruch, jeśli zrobisz krok odlecimy.

I z tych ich nerwów i mojej niecierpliwości, z powodu wiatru, mrozu, słońca, odległości, a głównie z tego, że nie chciało mi się iść o świcie, schować się w krzakach pod siatką i cierpliwie na nie czekać, wyszły tak jak wyszły. Obrazki z leśnymi kwiczołami.